Terug

Ik heb mezelf lang niet op 1 gezet

- Interview in VROUW

15/04/24 Lifestyle

Ze ging door een moeilijke periode, zowel privé als zakelijk. Maar Dyanne Beekman (51) is er weer, en ze voelt zich sterker dan ooit, juist doordat ze nu ook kwetsbaar durft te zijn. “Ik ben heel diep gegaan. Maar ik sta er weer als kapitein op mijn eigen schip.”

Wie anders vraag je voor een metamorfose-nummer dan de koningin van de makeovers: Dyanne Beekman? Toch is ze zelf een beetje allergisch geworden voor het woord. “Mensen zagen mij als het meisje met ’t kledingrekje, die van een ‘voor’ naar een ‘na’ ging. Maar wat ik mensen wil meegeven, gaat veel dieper dan dat. Het gaat om het hele proces van bewust naar jezelf kijken, eens niet je negatieve, maar je positieve punten benoemen en deze ook weer zichtbaar maken. De vrouwen die bij ons komen, zijn vaak vergeten wie ze zijn. Toch zie ik ze stuk voor stuk weer als een flamingo de deur uitgaan. En ik zie dat ze ook veranderingen in hun leven doorvoeren. De één is gaan reizen, de ander is van baan veranderd, weer een ander geeft haar grenzen meer aan. Daar gaat het uiteindelijk om: jezelf weer op één zetten.”

Zet jezelf op nummer één is een terugkerend thema in jouw werk; je maakte er onder andere een boek, tv-serie en podcast over. Maar doe jij het zelf ook?

“Nu wel weer, maar terugkijkend heb ik dat lange tijd niet gedaan – al had ik zelf wel dat gevoel. Ik dacht dat ik heel autonoom was: ik had mijn eigen bedrijf, mijn eigen huis, ik ging privé twee keer per jaar alleen op reis en voor mijn werk zat ik wel zes keer per jaar in het buitenland. Toen ik Zet jezelf op No1 maakte voor Koffietijd, ontmoette ik vrouwen die dat vergeten waren. Ze waren alleen nog maar ‘de moeder van’, ‘de vrouw van’ of zelfs ‘de poetsdoek’. Ik dacht altijd dat dit mij niet kon gebeuren, maar toen ik er na mijn relatiebreuk alleen voor kwam te staan, besefte ik: ik was ook een poetsdoek, een zeikwijf en alles wat ik niet dacht te zijn. Je kunt blijkbaar denken dat je heel zelfstandig bent, maar het eigenlijk helemaal niet zijn.”

Je ex vertrok van de een op de andere dag. Dat zag je niet aankomen?

“Ik ben altijd iemand geweest die graag het ideaal ziet en het onmogelijke mogelijk maakt. In mijn beleving hadden we heel bewust gekozen voor ons samenzijn, voor ons gezin. En als er dan iets tegenvalt of als je in een minder leuke fase zit, spreek je dat uit. Als je het even niet meer weet, ga je dat samen onderzoeken, want voor elk probleem is een oplossing. Maar voor hem voldeed het niet meer, en ik kon niet veel anders dan incasseren, accepteren en doorgaan – wat natuurlijk gepaard ging met veel verdriet. Achteraf gezien denk ik dat ik zo in een ideaal heb willen geloven, dat de waarheid vertroebeld werd. Johan Cruijff heeft het ooit eens mooi verwoord: ‘Je gaat het pas zien als je het doorhebt.’ En zo is het, ik kan niet anders zeggen dan dat ik naïef ben geweest. Heel naïef.”

Je bleef achter met ongeloof en verdriet?

“Die periode is vreselijk geweest, ik ben heel diep gegaan. In mijn beleving ben ik alles kwijtgeraakt, want we waren zowel privé als zakelijk verbonden. Voor mijn gevoel stond ik daar met één gevulde koffer – wél een mooie, stijlvolle van Rimowa – en een kinderhandje, dat van mijn zoon. Tegelijkertijd wist ik: dit is alles wat ik nodig heb, dus waar gaan we heen? Want wat was ik nu echt kwijt? Ik had mijn zoon, mijn liefdochters, mijn eigen bedrijf, mijn boerderij en het leven dat ik altijd voor ogen had. Ik moest dat leven alleen even herdefiniëren. En dat heb ik gedaan. Dat was niet altijd even makkelijk. Ik ben een Stier en Stieren houden niet van verandering. Nou, ik kan je zeggen: alles in mijn leven is veranderd. Maar ik ben inmiddels heel dankbaar dat ik dit heb meegemaakt, want ik sta weer echt als Dyanne Beekman en voel me sterker dan ooit.”

Het moet zakelijk gezien ook een pittige tijd zijn geweest? 

“Ja, privé is een scheiding al heftig, maar ik moest ook zakelijk ontvlechten, omdat we samen actief waren in de Beekman Group. We kwamen net uit de periode van Covid, waar het bedrijf veel last van heeft gehad. Bedrijven kwamen stil te liggen en toen ze eenmaal weer gingen opstarten, was ‘wat dragen we uit met onze bedrijfskleding’ niet het eerste waar ze aan dachten. Daar overheen kwam de oorlog in Oekraïne en McDonald’s daar was een van onze grootste afnemers van bedrijfskleding. Dit alles heeft enorm veel impact gehad. Ik had de laatste jaren mijn focus op het creatieve deel liggen en zag hoe het zakelijke deel als een kaartenhuis in elkaar stortte. Uiteindelijk heb ik de regie teruggepakt, het hele bedrijf onder de loep genomen en ik ben nieuwe piketpalen gaan slaan. Ik heb mezelf weer terug in het zadel gezet, zowel creatief als zakelijk.”

Wat was het moment dat je inzag: dit is eigenlijk goed voor me geweest?

“Nou, toen waren we drie longontstekingen en een aanval van stress-psoriasis verder. Ik snapte niet dat ik zo geloofd had in een illusie, want ik was toch een nuchtere, bewuste, zelfstandige, sterke vrouw? Ik hoorde laatst die tekst van Het Goede Doel-liedje: ‘Vriendschap is een illusie’, en dacht: maar wat is liefde dan? Dat is een illusie in het kwadraat. Toen ik het echt niet meer wist, ben ik met mijn zoon naar Bonaire gevlucht en daar hebben we samen een week gezeten. Elke dag kreeg ik nieuwe inzichten, soms in mijn dromen, soms op een supplank naar Klein Bonaire. Na die trip heb ik tegen mezelf gezegd: ‘Oké Beekman, get yourself together.’ Behalve in karma geloof ik ook in dharma: waarom moet ik dit meemaken en wat kan ik ermee? Kijk in de spiegel en vraag jezelf af: leef ik het leven dat ik wil? Wie ben ik, wie wil ik zijn en welke ankers heb ik daarvoor nodig? Op dat moment heb ik ook beseft dat ikzelf het anker ben. Daarmee kom ik weer terug bij wat ik eerder zei: zet jezelf op één. Het is niet voor niets dat je in een vliegtuig altijd eerst je eigen zuurstofmasker op moet zetten.”

Vond je het ook lastig voor je zoon, want die wil je als moeder natuurlijk beschermen tijdens een scheiding?

“Ja, je wilt niks negatiefs zeggen en ook niet dat jouw frustraties hem beïnvloeden. Dat betekende soms: niet kunnen zeggen wat ik het liefst even wilde delen. Ik zeg weleens tegen hem: ‘Je bent zo’n oude ziel, want je hebt zoveel door.’ Maar ik besef ook dat ik niet altijd de leukste moeder ben geweest. Ik heb echt wel momenten gehad dat ik het niet meer wist of mezelf even moest vermannen om niet te ontploffen. Het is goed geweest dat we een aantal keer samen op reis zijn gegaan. Om even niet de juf, opvoeder of mama te zijn, maar gewoon samen. Ik merk ook wel dat hij als jongen zijn vader heel erg mist thuis. Dat heb ik misschien wel als het meest heftige ervaren. Ik had zo bewust gekozen voor dit samenzijn, dat is er niet meer en ik kan hem daarin niet meer beschermen. Het is wat het is.”

Heeft alles wat er is gebeurd jou als mens veranderd?

“Ik ben heel authentiek en dat ben ik ook altijd gebleven. Maar ik ben wel echt wakker geworden en zie weer de vrouw die ik was voor deze relatie. Ik had laatst een borrel met al onze ambassadeurs en stylistes en deed toen mijn verhaal. Stonden ze daar allemaal sniffend met een glaasje in hun hand. Iemand zei: ‘Mag ik je een knuffel geven, je bent zo puur en echt.’ Waarop ik reageerde: ‘Dat ben ik altijd al geweest.’ Maar ik denk dat mensen het nu ook zien, ik durf veel kwetsbaarder te zijn.”

Denk je weleens opnieuw aan daten?

“Nee, daar is het allemaal nog te vers voor. We zijn sinds de zomer van 2022 uit elkaar, maar toch vijftien jaar samen geweest en die relatie was iets waar ik volledig voor ging. Mijn liefdochters, die ik mee opgevoed heb sinds hun derde en vierde, zeiden laatst: ‘Ja maar mam, je mag echt wel weer een keer een nieuwe relatie beginnen.’ Maar nee, zo snel zou niet gezond zijn. En daarnaast moet iemand ook wel verdomd leuk zijn, wil ik het nog aandurven.”

We zien je weinig meer op tv, is dat een bewuste keuze?

“Ja, ik was op een gegeven moment echt wel een beetje klaar met televisie, omdat het altijd maar om de buitenkant ging. Kwam ik daar weer aanzetten met mijn kledingrekje en vertellen wat wel en niet kan. Ik dacht: wat kan mij het schelen wat je draagt, het gaat mij erom wie je vanbinnen bent en wilt zijn. De diepere laag zat er altijd wel in, maar binnen het programma was er vaak geen ruimte om die te laten zien. Daarom vind ik het ook zo leuk om met vrouwen te werken die hier langskomen voor de Try & Fit-sessies en workshops die we geven vanuit het merk Dyanne. Van een basisschooldirecteur tot politica, allemaal gelijkgestemden. Ze kijken naar hun spiegelbeeld, durven uit hun comfortzone te stappen en weer de vrouwen te worden die ze ooit dachten te zijn. Want dat zijn we gewoon een beetje kwijtgeraakt. En dat is zonde, want we zijn zoveel meer dan moeder, partner of poetsdoek.”

Mensen denken al snel: we zien haar niet meer op tv, wat doet ze nu dan?

“Het grappige is, ik ben drukker dan ooit. Ik heb achtentwintig jaar geleden dit bedrijf opgezet, waar ik als imago-consultant kijk naar wie jij bent, zowel bij personen als bedrijven. Tussendoor heb ik prachtige programma’s gemaakt. Maar of ik nu iets voor televisie doe, een workshop geef of bedrijfskleding ontwerp en produceer, de basis blijft altijd: wie ben je en wat wil je uitstralen? Ik wil dat iedereen zich trots voelt in de kleding die hij of zij draagt. We leveren met de Beekman Group bedrijfskleding over de hele wereld, we kunnen elk soort bedrijf bedienen. Daarnaast ben ik ook mijn merk aan het uitbreiden; dit voorjaar gaat de eerste winkel in Enschede het weer verkopen. Uiteindelijk is het wel mijn wens om er de grens mee over te gaan. Ook wil ik mijn platform dyanne.nl meer uitrollen, denk aan workshops, makeovers, reis-retreats en natuurlijk mijn podcast. Het zijn veel ballen die ik in de lucht houd, maar ik ben trots, want ik sta ik weer als kapitein op mijn eigen schip!”

Download het interview